و خوبی، همچون درخت نارون سترگی است که هر بار بعد از هر عصیان

در سایه اش پناه می گیرم

و دست های آلوده ام را پای آن می شویم،

و در آرامشی که احاطه ام کرده،

و سکوت مقدسی که معذبم می سازد

خودم را پیدا می کنم

 و فردا روزی است که من با جرات بیشتری

خود را به ایستگاهش خواهم رساند.

فاطمه اسماعیلی

https://t.me/ongoingevents