|
جاری چون رود.....شاعر چون چشمه....بی پروا چون آبشار
|
اين جمله را من خيلي شنيده ام علي الخصوص از مك آرتور...........انگار بعد از كلي مقاومت ديگر بايد در برابر اين حقيقت تسليم شوم كه هر انساني يك مجموعه است و اگر خود آن فرد نخواهد تلاش هاي من به جايي نمي رسد. اين نوشته را نوشتم ازان رو كه بعد از تماس با يك دوست قديمي همچنان ديدم حرفهاي و بهانه هاي چند ماه قبل را تكرار مي كند و من هيچ تاثيري در زندگي او نداشته ام.........حتي اگر به رابطه ام با او ادامه دهم بعيد نيست كه اين گرداب مرا هم در خود بكشد.........