دوست دارم دعا کنم ذهنم  به طور کامل از قضاوت همه خالی شود

مرا به دیگران چه کار؟

من از کدامین کرسی صلاحیت به خودم اجازه می دهم که بقیه را قضاوت کنم؟

امیدارم این جمله از هاله حرف عبور کند و در واقعیت  من متولد گردد.

برای من هیچ چیز دردآورتر از این نیست که تجربه های زیبا و گرانبهای زندگی را به فراموشی بسپارم و زندگی را ناخواسته مجبور کنم  بخش عظیمی از فرداهایم  را به تجربه تجربه های گذشته اختصاص دهد.تا من بفهمم و آن نادانی را پشت سر بگذارم

فکر می کنم در این دنیا به هیچ چیز مثل اراده  و قاطعیت در اعمال تغییرات زیبا در زندگی .نمی توان نازید.

 راستی خدایا به من کمک کن بدون آگاهی. صرف مهربانی و نیت خوب به دنیای کسی وارد نشوم.نادانی همیشه سفیر ویرانی است.