به نظر من کسانی که تصمیم می گیرند روابط خود را با افراد خانواده مدیریت کنند آدمهای بسیار مصمم و موفق و در نهایت شادابی هستند.این آدم ها دیپلمات های بزرگی هستند که مطمئنا در روابط اجتماعی خود نیز موفق عمل میکنند . چرا که ما در محیط خانه سابقه رفتاری داریم  هاله ای از احساسات خواه ناخواه پیش از هر چیز بر ما احاطه دارند .در محیط خانه اغلب افراد راحت هستند و کمتر نقش بازی می کنند . به خاطر همین راحت بر می آشوبند ناراحت می شوند و ناراحت می کنند .

اینکه شما به تحلیل بشینید که آیا طرف مقابلم را می توانم در ک کنم و دنبال راهکار باشید به همان اندازه که به این نتیجه برسید که کاری به کار دیگر اعضا نداشته باشید و خودتان را مورد بازبینی قرار دهید و با فراست تمام در دام عصبیت طرف مقابل نیفتید می تواند معجزه کند. آدمهای عصبی . افسرده و متوقع مثل یک باتلاق ناخواگاه مارا به درون خود می کشند.اما اگر ما طبق یک هدف از پیش تعیین شده .قاطعانه بخواهیم که وارد این بازی نشویم بسیار برنده ایم  و با این کار هم لطف بزرگی به خود کرده ایم و هم به طرف مقابل و هم به کل خانواده. حتی در طول زمان ممکن است ببینم به خاطر این برخورد های مناسب به یک جزیره ثبات تبدیل شده ایم که هم خودمان از خودمان صفا می کنیم وهم بقیه.