|
جاری چون رود.....شاعر چون چشمه....بی پروا چون آبشار
|
اخیرا فکر می کنم اگر چه بی خبری دوران کودکی واقعا مایه حسرت است اما به استقبال سالهای زندگی با سبدی از تجربیات و دستاوردهای زیبا رفتن هم حس و حال خودش را دارد. این احساس تسلط این بزرگ شدن واقعا زیباست و به آدم حس غرور آمیزی می دهد.