ای ماه زیبا به آرامش متین تو حسودی ام می شود

از اینکه  دور از هیاهوی روز هستی، دلت نمی گیرد

مثل من نیستی که آرام و قرار ندارم

خود را پذیرفته ای

به شکستگی بالهایم نگاه کن بعد ازکلی خودم رابه دیوار کوفتن

تازه دارم یاد می گیرم که از امتداد نگاه تو که به نوای پرندگان  گره می خورد، پنجره را کشف کنم.